ÖTEKİLEŞTİR-ME!

      Yıllardır insanlar birbiriyle durmadan mücadele veriyor. Sınır anlaşmazlıkları, terör, kadınlara-çocuklara tecavüz, insan hak ve özgürlüklerinin kısıtlanması hatta ve hatta ten rengi bile insanları birbirlerine karşı düşmanlaştırıyor. Halbuki insanı sadece insan olduğu için bile sevmemiz gerekirken onları ayırt edici özellikleriyle ötekileştiriyoruz. Sırf ten rengi koyu olduğu için insana insan gibi davranılmıyor. Hem de dünyanın en gelişmiş(!) ülkelerinde… Geçenlerde ırkçılığı anlatan ve yönetmenliğini Aleksandar Ilic’in yaptığı kısa filme rastladım. Beni etkileyen bu filmden sizlere biraz bahsetmek istiyorum.

     Çağdaş(!) yöntemlerle her gün binlerce civciv üreten bir işletmeyi gösterir bize film. Üzerinden binlerce civcivin geçtiği geniş bir bant’ın iki yanında ‘kapo’ları andıran seçici kadınlar durur ve ‘sağlam’ civcivleri ayırırlar. Bozuk, sakat ve ölü civcivler bantta bırakılır ve az ilerde yumurta kabuklarıyla karışık olarak bir büyük varile dökülürler. Bant’ın üzerinde sapsarı, birer küçük ışık yumağı gibi yavrular, yaşamak için titreyerek seçilmeyi beklerler. Birden bir kara civciv görünür aralarında. Sapasağlamdır; ama ‘kurala uygun değil’dir. Acımasız bir el iterek bant üzerinde bırakır onu. Yürüyen bant, civcivi uçuruma götürmektedir. Geriye doğru hızla koşar civciv. Kurtulmak için. Eller yeniden iter onu. ‘Sen kuralları bozuyorsun. Git…’ Bu umutsuz çaba, küçük civciv yumurta kabukları ile birlikte varile düşünceye kadar sürer. Sonra üstüne, düzenli aralıklarla işleyen bir balyoz iner. Varilde çok yer kaplamasın diye.’’
      Film bizlere ırkçılığın, ötekileştirmenin en güzel(!) örneğini gösteriyor. İnsanları ‘sen siyahsın, sen beyazsın’ diyerek ayırmak, aralarında her yeri kana bulayacak şekilde ciddi sonuçlara sebep olmaktadır. Bunun yerine ten rengine bakılmaksızın insanların başarıları, düşünceleri herkes için eşit şekilde değerlendirilmelidir. Bunların uygulanabileceği bir yer bulabilirsek, işte o zaman insana insan gibi davranmayı öğreneceğiz.