CANIM ÜLKEM (!)

 

  Hayatınızdan memnun musunuz, değil misiniz? Hayatımızın en klişeleşmiş sorusu. Cevap hep aynı. ‘’Hayatımdan memnun değilim.’’ İnsanların şu kara toprak parçasında verdiği bitmek bilmeyen telaşları, bunların getirdiği sorumlulukları, hayatta kalmak için verdiği uğraşların getirdiği yorgunluk insanları çaresizliğe itmiştir. Bu yüzdendir ki birçok insan hayatından memnun değildir. Halbuki insanoğlu mutluluğu için de bir şeyler yapmaya gayret etmemektedir. Bazen gayret etse de elinden hiçbir şey gelmemektedir. İşte bundan dolayıdır ki insanoğlu çıkmaza düşer. Bende o çıkmaza düşen insanlar arasından sadece biriyim. Hayatımda beni memnun edebilecek ne kalmış olabilir ki? Hele ki ülkem bu haldeyken. Hangimiz hayatımızdan memnun olabiliriz ki? Kaçımızı ülkemizin bu hali rahatsız etmiyor ki? Hepimiz memnuniyetsiziz, hepimiz üzgünüz.
   Bir ülke düşünün ki hangi saatte, hangi yerde patlayacağı belli olmayan bombalarla çevrili. 1 dakika içinde hangi gencin öleceği, hangi ailenin dağılacağı belli olmayan… Siz hala gelip bu ülkenin vatandaşlarına ‘’Siz hayatınızdan memnun musunuz?’’ diyebilir misiniz? ‘’Canlı bombalar ülkesi’’ diye anılan ülkede siz ne kadar memnun olabilirsiniz ki? Olamazsınız. Olamazsınız çünkü attığınız her adımı güvenerek değil tereddütle atarsınız. Sevdiğiniz yerlere sırf bomba olaylarından ötürü gidemez olursunuz. Sevdiğiniz her şeyden ödün vermek zorunda kalırsınız. Sadece bunlar mı mutsuz ediyor sanıyorsunuz?
     Aynı ülkeyi yine düşünün. Ama bu sefer insanlar daha vahşice, daha acımasızca öldürüyorlar. Hem de kutsal görevleri sırasında. Hem de amaçları sadece bu ülkeyi daha rahat yaşanabilir hale getirmek iken. Bir yığın kendini bilmez topluluğun bu anlamsız çabaları boşa çıkacaktır elbette. Çünkü bu ülke daha ağır savaşlar gördü. Ama hiçbir zaman yılmadı, yılmayacaktır da. Yılmayacaktır çünkü onlar Atatürk’ün şu sözünü akıllarından hiç çıkarmadılar: ‘’Vatana ihanetin nedeni olmaz. Er ya da geç bedeli olur.’’  

    Aynı ülkeyi son kez düşünün. Bu sefer kimse ölmüyor, öldürülmüyor. Öldürülmüyor dediğime bakmayın. Temel besinlerin bile günden güne fark ettirilmeden zamlandırıldığı, asgari maaşın 1.300 lira olduğu canım ülkemde elbette ki sadece zenginlerin refah içinde yaşadığı, fakir insanların ise ölüme terkedildiği çok açıktır. Siz 1.300 lira maaş alan bir adama ‘’Hayatınızdan memnun musunuz?’’ derseniz ‘’Buna şükür.’’der. Ama siz de çok iyi bilirsiniz ki hak ettiğinin bir kısmını bile karşılamaz o para. Ama benim canım ülkem, o paraya bile şükretmenizi sağlar.
    Ne kadar çok şey var daha söylenecek, ne kadar çok yazılacak ortak konularımız var. Ne kadar yazsak sığmaz, ne kadar dillendirsek bitmez. Bu yüzdendir ki bu ülkenin bireyleri hayatlarından memnun değildir, uzun bir sürede memnun olacak gibi durmuyoruz…